Όσοι, όμως, θέλουν να σωθούν δεν προσέχουν καθόλου τα ελαττώματα του πλησίον*, αλλά προσέχουν πάντοτε τις δικές τους αδυναμίες και έτσι προκόβουν. Σαν εκείνον που είδε τον αδελφό του να αμαρτάνει και στενάζοντας βαθιά είπε: "Αλίμονό μου, γιατί σήμερα πέφτει αυτός, οπωσδήποτε αύριο θα πέσω εγώ".
Βλέπεις με ποιον τρόπο επιδιώκει τη σωτηρία του, πώς προετοιμάζει την ψυχή του; Γιατί λέγοντας "οπωσδήποτε θα αμαρτήσω κι εγώ αύριο", έδωσε την ευκαιρία στον εαυτό του να ανησυχήσει και να φροντίσει για τις αμαρτίες που επρόκειτο δήθεν να κάνει. Και μ'αυτό τον τρόπο ξέφυγε την κατάκριση του πλησίον. Και δεν αρκέστηκε μέχρις εδώ, αλλά κατέβασε τον εαυτό του χαμηλότερα από αυτόν που αμάρτησε λέγοντας: "Και αυτός μεν μετανοεί για την αμαρτία του, εγώ όμως δεν είναι σίγουρο ότι θα μετανοήσω, δεν είναι σίγουρο ότι θα τα καταφέρω, δεν είναι σίγουρο ότι θα έχω τη δύναμη να μετανοήσω".
απ'το βιβλίο "Αββά Δωροθέου -Έργα ασκητικά", εκδ. Ετοιμασία (C 2005)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Γράψτε εδώ το σχόλιο σας σχετικά με αυτό το άρθρο.