π.Νικόλαος Νικόλαος Λουδοβίκος '' Χριστιανισμός & Αναρχία'' 13-03-2013

Ομιλία του π.Νικολάου στον Ιερό Ναό του Αγίου Διονυσίου στο Βελβεντό για την επέτειο των 50 χρόνων του ναού (1963-2013)

Κηδείες Αγιορειτών πατέρων

Παρακολουθήστε παρακάτω ένα φωτογραφικό βίντεο που περιλαμβάνει κηδείες κεκοιμημένων Αγιορειτών πατέρων.

Αξίζει να σημειώσουμε ότι όλοι οι Αγιορείτες πατέρες ενταφιάζονται χωρίς φέρετρο (όπως άλλωστε και όλοι οι μοναχοί - μοναχές που ζουν σε μοναστήρι) καθώς και ότι τα νεκρά τους σώματα χαρακτηρίζονται από ευκαμψία - ευλυγισία...

Υ.Γ.

Όταν επισυµβεί να κοιµηθεί ένα γεροντάκι ή οποιοσδήποτε µοναχός (συνήθως φθάνουν σε µεγάλη ηλικία, γιατί δεν κάνουν καταχρήσεις και τρώνε υγιεινές τροφές), δεν του κάνουν λουτρό, αλλά τον σφουγγίζουν µε χλιαρό νερό σταυροειδώς στο µέτωπο, το στήθος, τα χέρια, τα γόνατα και τα πόδια. Χωρίς να τον δει γυµνό ο µοναχός που θα τον ντύσει, τον αλλάζει, του φοράει κάλτσες καθαρές, εσώβρακο µακρύ, φανέλλα, το σχήµα, το πολυσταύρι, του σταυρώνει τα χέρια και τα δένει µε επίδεσµο. Του περνάει µετά ένα κοµποσχοινάκι σ' αυτό, του βάζει σκούφο και του σκεπάζει µε το κουκούλι, που του βάζει, το πρόσωπο σχηµατίζοντας σταυρό. Τον τοποθετεί στο σάγισµα (τρίχινο ή ψαθί), αφού τον περιζώσει µε το λουρί και του φορέσει καινούργια υποδήµατα. Μετά ρίχνει πάνω του το ράσο µε σχιστά τα µανίκια, που τα τοποθετεί διαγωνίως και το ράβει όλο, ώστε να περιλάβει µέσα όλο το λείψανο, µε µαύρη κλωστή. Με άσπρη κάνει τρεις σταυρούς στο κεφάλι, το στήθος και τα πόδια. Αν έχει κοιµηθεί στο Νοσοκοµείο ή το Γηροκοµείο, έρχεται ένας ιερέας και κάνει τρισάγιο. Αν ο ίδιος ο νεκρός είναι ιεροµόναχος, του βάζουν από πάνω ένα πετραχήλι. Αν είναι ηγούµενος δεν του σκεπάζουν το κεφάλι. Με ξύλινο φορείο (νεκροκράβατο) µεταφέρεται στον νάρθηκα. Όσον καιρό µένει εκεί, καίει λαµπάδα και αδελφοί εναλλάξ διαβάζουν το ψαλτήρι. Η νεκρώσιµη (εξοδιαστική) ακολουθία ιεροµονάχου ψάλλεται στο µέσο του καθολικού, ενώ απλού µοναχού στο µέσο της λιτής. 
Κατά τη διάρκεια της ακολουθίας όλοι οι αδελφοί κρατούν αναµµένα κεριά. Πάνω στο στήθος του νεκρού υπάρχει η τρίµορφη εικόνα. Η ακολουθία είναι πολύ µεγαλύτερη από τη συνήθη.

Αµέσως µετά, ενώ ψέλνεται το Τρισάγιο, το λείψανο µεταφέρεται στο κοιµητήρι. Μπρος πηγαίνουν οι εκκλησιαστικοί κρατώντας φανάρια, ακολουθούν οι χοροί των ψαλτών, των ιερέων και των άλλων αδελφών και καθ' οδόν γίνονται στάσεις, για ν' αναπεµφθούν αιτήσεις. Αφού τοποθετηθεί το λείψανο χωρίς το σάγισµα στο µνήµα, ο ιερέας ρίχνει σταυροειδώς χώµα και λάδι απ' το καντήλι του Χριστού (στο Κοιµητήρι)… Μετά οι αδελφοί κάνουν κοµποσχοίνι 100άρι υπέρ αναπαύσεως… Ύστερα γίνεται το Τρισάγιο…και ο Ηγούµενος εκφωνεί λόγο εξαίροντας την αρετή και τους πνευµατικούς αγώνες του µοναχού που κοιµήθηκε.

Επί 40 µέρες οι αδελφοί του µοναστηριού κάνουν στον κανόνα τους κοµποσχοίνι «υπέρ αναπαύσεως» του αδελφού που κοιµήθηκε. Ο νεκρός µνηµονεύεται επί 40 µέρες µετά την ταφή του κατά τη µεγάλη είσοδο. Αν είναι Ηγούµενος, πολύ περισσότερο χρόνο. Αναγράφεται στα δίπτυχα (ο κάθε µοναχός που απήλθε) και µνηµονεύεται καθηµερινά στην προσκοµιδή κατά τη Θεία Λειτουργία (καθολικό, παρεκκλήσια).

Πηγή

50 πράγματα που μάλλον δεν ξέρουμε για το σώμα μας

50 πράγματα που μάλλον δεν ξέρουμε για το σώμα μας

Το ανθρώπινο σώμα είναι ένας θησαυρός γεμάτος 
μυστήρια και που ακόμα μπερδεύει γιατρούς και 
επιστήμονες για το πως δουλεύει. Χωρίς υπερβολή, 
κάθε μέρος του σώματός μας είναι και ένα μικρό θαύμα. 
Δείτε 50 παράξενα πράγματα για το σώμα μας που
 μάλλον δεν ξέρουμε.

1. Είναι πιθανό, το σώμα μας να μπορεί να λειτουργήσει

και χωρίς ένα εκπληκτικά μεγάλο ποσοστό των εσωτερικών
 οργάνων του. Χωρίς στομάχι, σπλήνα, το 75% του
 συκωτιού, το 80% των εντέρων, ένα νεφρό, ένα πνεύμονα
 και σχεδόν όλα τα όργανα της λεκάνης και της βουβωνικής
 χώρας μπορούμε και πάλι να επιβιώσουμε!

2. Όσο ζούμε παράγουμε αρκετό σάλιο που φτάνει να
γεμίσει δύο πισίνες. Το σάλιο μας είναι πολύ σημαντικό.
 Αν κάτι δεν μπορεί να διαλυθεί από το σάλιο, τότε δεν
έχουμε καμία γεύση.

3. Το μεγαλύτερο κύτταρο του ανθρώπινου σώματος είναι το ωάριο και το μικρότερο είναι το
 σπέρμα. Το ωάριο είναι το μόνο κύτταρο του σώματος που είναι ορατό με γυμνό μάτι.

4. Ο πιο δυνατός μυς είναι η γλώσσα και το δυνατότερο κόκαλο η γνάθος.

5. Τα ανθρώπινα πόδια έχουν τα 52 κόκαλα, το οποίο ισούται με το 1/4 του συνόλου των οστών.

6. Τα πόδια έχουν 500.000 ιδρωτοποιούς αδένες και μπορούν να παράγουν σχεδόν μισό λίτρο
 ιδρώτα την ημέρα.

7. Το οξύ στο στομάχι μας είναι τόσο ισχυρά που μπορούν να διαλύσουν μέχρι και ξυραφάκια.
 Ο λόγος που δεν είναι επιβλαβή για μας είναι ότι τα κύτταρα του τοιχώματος του στομάχου
 ανανεώνονται συχνά, σχεδόν κάθε 3-4 ημέρες.

8. Οι πνεύμονες μας περιέχουν περίπου 2.400 χλμ των αεραγωγών και 300-500.000.000
κοιλότητες, συνολικής επιφάνειας περίπου 70 τετ. μέτρων. Επιπλέον, όλα τα τριχοειδή αγγεία
 που περιβάλλουν τις κοιλότητες των πνευμόνων έχουν μήκος 992 χλμ. Επίσης, ο αριστερός
 πνεύμονας είναι μικρότερος από τον δεξιό για να χωράει η καρδιά.

9. Το φτέρνισμα "τρέχει" με 160χλμ/ώρα, ενώ ο βήχας με 96 χλμ/ώρα.

10. Το σώμα μας εκπέμπει τόση θερμότητα σε 30 λεπτά που μπορεί να βράσει σχεδόν 2 λίτρα νερού.

11. Ο σίδηρος που υπάρχει στο σώμα μας είναι ίσο με ένα καρφί 7,62 εκατοστών.

12. Η κυψελίδα που παράγεται στα αυτιά μας είναι απαραίτητη για την καλή υγεία του αυτιού.
Προστατεύει το ευαίσθητο αυτί από βακτήρια, μύκητες, βρωμιά και έντομα. Επίσης καθαρίζει και
λιπαίνει το κανάλι του αυτιού.

13. Η μυρωδιά του καθενός είναι μοναδική, εκτός από αυτή των διδύμων.

14. Τα δόντια μας αρχίζουν να αναπτύσσονται 6 μήνες πριν από τη γέννησή μας.
Γι' αυτό 1 στα 2.000 νεογνά έχει ένα δόντι όταν γεννιέται.

15. Το κεφάλι του μωρού είναι το 1/4 του συνολικού μήκους του, αλλά στα 25 μας είναι μόλις
το 1/8. Αυτό συμβαίνει επειδή τα ανθρώπινα κεφάλια αυξάνονται με πολύ βραδύτερο ρυθμό από
ό, τι το υπόλοιπο σώμα.

16. Τα μωρά γεννιούνται με 300 κόκαλα, αλλά με την ενηλικίωση, ο αριθμός μειώνεται σε 206.
Αυτό γιατί, μερικά από τα οστά, όπως αυτά του κρανίου, λιώνουν.

17. Δεν μπορούμε να αυτο-γαργαληθούμε. Αυτό συμβαίνει επειδή όταν προσπαθούμε να το
 κάνουμε μόνοι μας γνωρίζουμε την ακριβή ώρα και τον τρόπο που θα το κάνουμε, σε αντίθεση
με όταν μας το κάνει κάποιος άλλος.

18. Λιγότερο από το 1/3 των ανθρώπων έχει 20-20 στα μάτια. Αυτό σημαίνει ότι 2 στους 3 δεν
 μπορούν να δουν τέλεια.

19. Η μύτη μπορεί να θυμηθεί 50.000 διαφορετικές μυρωδιές. Οι γυναίκες, μυρίζουν καλύτερα
από τους άνδρες, και αυτό ισχύει για όλοι τους τη ζωή.

20. Το ανθρώπινο σώμα εκτιμάται ότι έχει αιμοφόρα αγγεία συνολικού μήκους 96.560 χλμ.

21. Τρία πράγματα ονειρεύονται περισσότερο οι έγκυες στο πρώτο τρίμηνο της εγκυμοσύνης τους.
 Βατράχια, σκουλήκια και γλάστρες με φυτά. Οι επιστήμονες δεν έχουν ιδέα γιατί συμβαίνει αυτό,
αλλά το αποδίδουν στην αυξανόμενη ανισορροπία των ορμονών στο σώμα κατά τη διάρκεια της
εγκυμοσύνης.

22. Η διάρκεια ζωής μιας ανθρώπινης τρίχας είναι 3-7 χρόνια κατά μέσον όρο. Κάθε μέρα ο μέσος
 άνθρωπος χάνει 60-100 τρίχες. Θα πρέπει κανείς να χάσει πάνω από το 50% των τριχών του
τριχωτού της κεφαλής και να είναι εμφανές σε όλους.

23. Το κύτταρο του εγκεφάλου μπορεί να κρατήσει 5 φορές περισσότερες πληροφορίες από ότι
μια εγκυκλοπαίδεια. Ο εγκέφαλος χρησιμοποιεί το 20% του οξυγόνου που εισέρχεται στο αίμα μας,
 και είναι αποτελείται κατά 80% από νερό. Αν και ερμηνεύει σήματα πόνου από το υπόλοιπο σώμα,
ο εγκέφαλος δεν μπορεί να αισθανθεί τον πόνο του.

24. Το δόντι είναι το μόνο μέρος του ανθρώπινου σώματος που δεν μπορεί να αυτο-επισκευαστεί.

25. Τα μάτια μας έχουν σχεδόν το ίδιο μέγεθος εκ γενετής, αλλά η μύτη και τα αυτιά ποτέ δεν
σταματούν να μεγαλώνουν.

26. Μέχρι τα 60, το 60% των ανδρών και το 40% των γυναικών θα ροχαλίζει.

27. Το πρωί είμαστε κατά 1 εκατοστό ψηλότεροι απ' ότι το βράδυ, επειδή κατά τις συνήθεις
δραστηριότητες κατά τη διάρκεια της ημέρας, ο χόνδρος στα γόνατα μας και σε άλλα μέρη
 συμπιέζεται.

28. Ο εγκέφαλος λειτουργεί με τόση ποσότητα ενέργειας όσο και μια λάμπα των 10 watt,
 ακόμη και ενώ κοιμόμαστε. Στην πραγματικότητα, ο εγκέφαλος είναι πολύ πιο δραστήριος τη
 νύχτα παρά κατά τη διάρκεια της ημέρας.

29. Τα νευρικά ερεθίσματα από και προς τον εγκέφαλο τρέχουν με 274 χλμ/ώρα. Οι νευρώνες
συνεχίζουν να αναπτύσσονται σε όλη μας την ζωή. Οι πληροφορίες ταξιδεύει με διαφορετικές
ταχύτητες σε διαφορετικούς τύπους νευρώνων.

30. Είναι γεγονός ότι αυτοί που ονειρεύονται πιο συχνά και πιο έντονα, κατά μέσο όρο, έχουν
υψηλότερο δείκτη νοημοσύνης.

31. Το ταχύτερα αναπτυσσόμενο νύχι είναι στο μεσαίο δάχτυλο.

32. Οι τρίχες του προσώπου -τόσο στους άντρες όσο και στις γυναίκες- μεγαλώνουν ταχύτερα
από οποιαδήποτε άλλη τρίχα στο σώμα.

33. Υπάρχουν τόσες τρίχες ανά τετ. ίντσα (1 τετ. ίντσα=6,45 τετ. εκατοστά) στο σώμα μας όσο
και σε ένα χιμπατζή.

34. Το ανθρώπινο έμβρυο αποκτά δακτυλικά αποτυπώματα από την ηλικία των τριών μηνών.

35. Μέχρι τα 60 μας, οι περισσότεροι από εμάς θα έχουν χάσει περίπου το μισό της όρασης τους.

36. Περίπου 32 εκατομμύρια βακτήρια καταλαμβάνουν κάθε ίντσα του δέρματος μας.
Τα περισσότερα από αυτά είναι ακίνδυνα ή και χρήσιμα.

37. Όσο πιο κρύο είναι το δωμάτιο που κοιμόμαστε, τόσες περισσότερες πιθανότητες έχουμε να
δούμε άσχημο όνειρο.

38. Τα χείλη μας έχουν κόκκινο χρώμα, λόγω της μεγάλης συγκέντρωσης μικροσκοπικών
τριχοειδών αγγείων κάτω από το δέρμα.

39. 300.000.000 κύτταρα πεθαίνουν κάθε λεπτό.

40. Η ταυτοποίηση ενός ατόμου μπορεί γίνει και από τη γλώσσα του καθώς και αυτή έχει τα δικά
της μοναδικά αποτυπώματα.

41. Το ανθρώπινο κεφάλι έχει ακόμα συνείδηση για περίπου 15-20 δευτερόλεπτα αν κάποιος
 αποκεφαλιστεί.

42. Χαμογελάμε με 17 μυς και συνοφρυωνόμαστε με 43.

43. Οι άνθρωποι μπορούν να αντέξουν περισσότερο χωρίς τροφή απ' ότι χωρίς ύπνο. Εφόσον
υπάρχει νερό, ο μέσος άνθρωπος μπορεί να επιβιώσει 1-2 μήνες χωρίς τροφή ανάλογα με το
σωματικό του λίπος και άλλους παράγοντες. Χωρίς ύπνο όμως, οι αλλαγές στην προσωπικότητα
 και στην ψυχολογία αρχίζουν μετά από λίγες μόνο ημέρες αϋπνίας. Η μεγαλύτερη καταγεγραμμένη
 αϋπνία είναι 11 ημέρες, στο τέλος της οποίας ο πειραματιστής που το έκανε, μπέρδευε τα
λόγια του, είχε παραισθήσεις και συχνά ξεχνούσε τι έκανε.

44. Ο πιο κοινός τύπος αίματος είναι ο "O". Υπάρχει ένας πολύ σπάνιος τύπος αίματος, ο "Hh"
 ή Bombay Blood, λόγω του ότι ανακαλύφθηκε στην Βομβάη.

45. Για μισή ώρα μετά την σύλληψη κάθε άνθρωπος είναι μονοκύτταρος οργανισμός.
Λίγο αργότερα, τα κύτταρα αρχίζουν και πολλαπλασιάζονται γρήγορα και ξεκινάει η διαμόρφωση
του εμβρύου.

46. Οι δεξιόχειρες ζουν κατά μέσο όρο, 9 χρόνια περισσότερο από ό, τι οι αριστερόχειρες.
Αυτό οφείλεται κυρίως στο γεγονός ότι η πλειοψηφία των μηχανημάτων και των εργαλείων
που χρησιμοποιούμε σε καθημερινή βάση έχουν σχεδιαστεί για όσους είναι δεξιόχειρες, και που
τα καθιστά κάπως επικίνδυνα για τους αριστερούς με αποτέλεσμα χιλιάδες ατυχήματα και θανάτους
κάθε χρόνο.

47. Τα αυτιά εκκρίνουν περισσότερο κυψελίδα όταν φοβόμαστε.

48. Τα κοάλα και τα πρωτεύοντα θηλαστικά είναι τα μόνα ζώα με μοναδικά δακτυλικά αποτυπώματα.

49. Ο άνθρωπος είναι το μόνο ον που κλαίει από συναίσθημα.

50. Η ανθρώπινη καρδιά μπορεί να εκτοξεύσει το αίμα σε ύψος 9 μέτρων.

Πηγή

Ο περίπατος στην θάλασσα κάνει καλό στην υγεία

Επιστήμονες από το Ευρωπαϊκό Κέντρο Περιβαλλοντικής & Ανθρώπινης Υγείας, το οποίο
ανήκει στο Κολέγιο Ιατρικής & Οδοντιατρικής Peninsula των πανεπιστημίων του Έξετερ και του Πλίμουθ, εξέτασαν τις επιδράσεις διαφόρων υπαίθριων χώρων σε 2.750 εθελοντές.

Το συμπέρασμά τους ήταν πως δίπλα στην θάλασσα οι εθελοντές τους είχαν πολύ περισσότερες πιθανότητες να νιώσουν ψυχική ανάταση απ’ ό,τι όταν έκαναν μία βόλτα στην εξοχή ή βρίσκονταν σε ένα αστικό άλσος.

Όπως είπε στο ετήσιο συνέδριο της Βρετανικής Ψυχολογικής Εταιρείας ο επικεφαλής ερευνητής δρ Μάθιου Ουάιτ, το εύρημα αυτό ίσως αντανακλά μία «εγγενή προτίμηση» προς την θέα και τους ήχους του νερού.

Η μελέτη βασίσθηκε στις αντιδράσεις που είχαν οι 2.750 εθελοντές όταν βρίσκονταν σε διάφορες ακρογιαλιές, εξοχικές τοποθεσίες και πάρκα.

Αν και όλοι οι υπαίθριοι χώροι ανανέωναν ψυχικά τους εθελοντές, την μεγαλύτερη αίσθηση ευχαρίστησης αποκόμιζαν όταν περπατούσαν δίπλα στη θάλασσα, ανεξάρτητα από παράγοντες όπως η ηλικία τους, ο τόπος κατοικίας τους και το αν βρίσκονταν στις παραλίες μόνοι ή με παρέα.

Στην πραγματικότητα, σε όλες τις ηλικιακές ομάδες ένας περίπατος στην ακρογιαλιά περιγράφηκε ως η πιο θετική εμπειρία – ένας χαρακτηρισμός που δόθηκε τόσο από τους εθελοντές οι οποίοι έκαναν συχνά πεζοπορία όσο και από εκείνους που διήγαν καθιστική ζωή.

Την μεγαλύτερη ευχαρίστηση αποκόμιζαν όσοι εθελοντές πήγαιναν βόλτα στην παραλία μόνοι τους.

Οι ερευνητές δεν ξέρουν γιατί ακριβώς ασκεί τόσο μεγάλη επίδραση στον ψυχισμό μας η θάλασσα, αλλά πιστεύουν ότι υπάρχουν πολλές πιθανές εξηγήσεις.

Μία είναι πως μας επηρεάζουν θετικά ο τρόπος με τον οποίο «παίζει» το φως στο νερό και οι ήχοι του νερού. Μπορεί επίσης να έχουμε συσχετίσει τη θάλασσα με ευχάριστες αναμνήσεις, λ.χ. της παιδικής ηλικίας.

Όπως και να ‘χει, οι επιστήμονες επισημαίνουν ότι ολοένα περισσότερα στοιχεία υποδηλώνουν πως η επαφή με τη φύση μπορεί να ωφελήσει την ψυχική υγεία, γεγονός το οποίο με τη σειρά του μπορεί να προασπίσει την σωματική μας υγεία.

«Υπάρχουν πολλά στοιχεία για τις ωφέλιμες επιδράσεις της επαφής μας με τη φύση, αλλά τα ευρήματά μας υποδηλώνουν ότι ήρθε η ώρα να στραφούν οι έρευνες προς άλλη κατεύθυνση και αντί να συγκρίνονται το αστικό με το φυσικό περιβάλλον, να εξεταστούν οι επιδράσεις των διαφορετικών μορφών φυσικού περιβάλλοντος στην υγεία και στην ευεξία», είπε ο δρ Ουάιτ.

Πηγή

Η μαγευτική ανατολή του φεγγαριού σε ένα βίντεο!

Ο Αυστραλός Mark Gee δηλώνει «αστροφωτογράφος» και ασχολείται αποκλειστικά με τη φωτογράφιση του νυχτερινού ουρανού και των θαυμαστών εικόνων του. Κάπως έτσι βρέθηκε πριν δυο μέρες και στο Γουέλινγκτον της Νέας Ζηλανδίας, και πιο συγκεκριμένα στο Mount Victoria, προκειμένου να απαθανατίσει την ανατολή του φεγγαριού στον νυχτερινό ουρανό, ένα φαινόμενο που δημιουργείται 182 μέρες το χρόνο, μετά τη δύση του ήλιου και εκπλήσσει τους θεατές. Σε ένα εντυπωσιακό βίντεο (όχι time lapse) μόλις 3,5 λεπτών ο Gee «κλείδωσε» όλη τη μαγεία και σας την παρουσιάζει, σε συνδυασμό με την ανάλογη μουσική υπόκρουση.

Πηγή

1ο βραβείο για φοιτητές της Νομικής σε διεθνή διαγωνισμό στην Οξφόρδη!

Ένα ακόμη βραβείο δόθηκε σε φοιτητές της Νομικής Σχολής Αθηνών, αυτή τη φορά στον6ο Διεθνή Διαγωνισμό Εικονικής Δίκης Ρωμαϊκού Δικαίου στην Οξφόρδη (6th International Roman Law Moot Court Competition).

Οι φοιτητές της Νομικής Σχολής Αθηνών, μάλιστα, επικράτησαν των αντίστοιχων ομάδων των Πανεπιστημίων της Οξφόρδης και του Κέμπριτζ.

Στο διαγωνισμό αυτό που διεξήχθη στην Οξφόρδη στις 8 & 9 Απριλίου 2013, η Νομική Σχολή Αθηνών κατέκτησε το 1ο βραβείο. Η ελληνική ομάδα, που συγκροτείτο από τους προπτυχιακούς φοιτητές Ιουλία-Αικατερίνη Βουλέλη, Μαρία-Θωμαΐδα Επέογλου, Αλέξανδρο Παπασωτηρίου και Μαρία-Θηρεσία Ρούσσου, επικράτησε τελικά στους ημιτελικούς έναντι του Πανεπιστημίου του Κέμπριτζ και στον τελικό αναμετρήθηκε με το Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης και αναδείχθηκε νικήτρια.

Οι Έλληνες φοιτητές συγκέντρωσαν ήδη στα προκριματικά και σε κάθε μετέπειτα στάδιο του διαγωνισμού την υψηλότερη βαθμολογία μεταξύ όλων των διαγωνιζόμενων ομάδων. Δεύτερη κατετάγη η Οξφόρδη και τρίτο το Κέμπριτζ.

Η Ιουλία-Αικατερίνη Βουλέλη έλαβε επίσης το 1ο βραβείο καλύτερου ρήτορα (best oralist) και ο Αλέξανδρος Παπασωτηρίου το 3ο βραβείο καλύτερου ρήτορα, με την ελληνική ομάδα να λαμβάνει συνολικά τα τρία από τα έξι βραβεία του διαγωνισμού, τα οποία απονεμήθηκαν σε τελετή στο Κολλέγιο All Souls της Οξφόρδης από το χορηγό του διαγωνισμού, αγγλική δικηγορική εταιρεία.

Την επιστημονική επίβλεψη της προετοιμασίας των φοιτητών είχε η επίκουρος καθηγήτρια Αθηνά Δημοπούλου, ενώ στην προπόνηση της ομάδας καταλυτική υπήρξε η συνδρομή της αποφοίτου της Σχολής Αρτεμησίας Παπαδάκη, καθώς και των φοιτητών Μάγδας Αστερή, Θανάση Τασόπουλου και της αποφοίτου Μαριάννας Φλώρου, όλων παλαιότερων νικητών του ίδιου διαγωνισμού.

Οι Έλληνες φοιτητές διαγωνίστηκαν σε αγορεύσεις στα αγγλικά έναντι φοιτητών ευρωπαϊκών Πανεπιστημίων (Οξφόρδη, Κέμπριτζ, Tubigen, Trier, Βιέννη, Λιέγη, Νάπολη), με κριτές τους καθηγητές των ιδίων Πανεπιστημίων, υποστηρίζοντας και αντικρούοντας αντιστοίχως πέντε διαφορετικά ένδικα μέσα (διεκδικητική αγωγή, ασφαλιστικά μέτρα νομής, αγωγές αποζημίωσης από αδικοπραξία και πώλησης ενυπόθηκου ακινήτου).

Εφαρμοστέο δίκαιο ήταν αυτό της Ιουστινιάνειας Κωδικοποίησης του Ρωμαϊκού Δικαίου, η δε υπόθεση περιείχε στοιχεία εμπράγματου δικαίου (αγροτικές δουλείες, υποθήκη), ενοχικού δικαίου (μίσθωση πράγματος, δάνειο) και αδικοπραξιών. Οι φοιτητές της Αθήνας κέρδισαν τις εντυπώσεις χάρις στην ετοιμότητα των απαντήσεών τους σε δύσκολες νομικές ερωτήσεις, τη ρητορική τους, αλλά και τις γνώσεις τους επί της λατινικής νομικής ορολογίας. Η Μαρία-Θηρεσία Ρούσσου, που διαγωνίσθηκε με την Ιουλία Βουλέλη στον τελικό του διαγωνισμού έναντι των φοιτητών της Οξφόρδης, είναι πρωτοετής φοιτήτρια.

Η συμμετοχή της ομάδας στο διαγωνισμό και η μετάβαση των φοιτητών στην Οξφόρδη κατέστησαν δυνατές χάρις στην ευγενική στήριξη και τις χορηγίες Ελλήνων χορηγών.

Πηγή

Συγκλονιστικό: Χειρούργησε μόνος του τον εαυτό του !

Υπάρχουν κάποιες στιγμές όπου η ανθρώπινη δύναμη ξεπερνάει τον πόνο και η θέληση για επιβίωση είναι πιο σημαντική από όλα.
Η ιστορία που θα διαβάσετε συνέβη το 1961 και αφορά σε έναν Σοβιετικό χειρουργό γιατρό, ο οποίος αναγκάστηκε να χειρουργήσει τον εαυτό του, δίχως αναισθησία, προκειμένου να ζήσει. Η αυτό- εγχείρηση έγινε, ενώ βρισκόταν σε ερευνητική αποστολή στην παγωμένη Σιβηρία. Οι φωτογραφίες είναι από την επέμβαση εκείνη.

Το 1961, ο χειρουργός Λεονίντ Ρογκόζοφ, συμμετείχε ως γιατρός στην ερευνητική Σοβιετική αποστολή στον σταθμό Νοβολαζερέφσκαγια που βρίσκεται στη Βόρεια Σιβηρία με θερμοκρασίες που ξεπερνούν τους -60 βαθμούς Κελσίου. Όλα κυλούσαν ομαλά και η αποστολή με τους 13 επιστήμονες και ερευνητές διεκπεραίωναν το έργο που είχαν αναλάβει σε εκείνον τον παγωμένο και απομακρυσμένο σταθμό.

Το πρωινό της 29ης Απριλίου, Ο Ρογκόζοφ, αισθάνθηκε έντονη ναυτία, ανυπόφορους κοιλιακούς πόνους, και είχε ανεβάσει και πυρετό. Πήρε κάποια παυσίπονα για να ηρεμήσει αν και ο ίδιος σαν γιατρός είχε κάνει ήδη την διάγνωση του. Ήξερε ότι οι πόνοι ήταν μάλλον από σκωληκοειδίτιδα και την επόμενη μέρα έγινε εκείνο που φοβόταν. Παρουσιάστηκαν τα πρώτα σημάδια περιτονίτιδας. Έπρεπε άμεσα να μεταφερθεί σε κάποιο νοσοκομείο. Όμως σε εκείνη την περιοχή πολύ πιο πάνω από τον Αρκτικό κύκλο, η πλησιέστερη πόλη απείχε περισσότερο από 1600 χιλιόμετρα.

Την επόμενη ημέρα οι επιστήμονες επικοινώνησαν με τον ασύρματο, οπότε και τους ενημέρωσαν ότι άλλες αποστολές με γιατρό δεν υπάρχουν κοντά τους, και η προσγείωση αεροπλάνου ήταν αδύνατη εξαιτίας της σφοδρότατης χιονοθύελλας που έπεφτε επί 4 ημέρες και θα συνεχιζόταν για ακόμη μια εβδομάδα.

Ο Ρογκόζοφ ήξερε πως μάλλον θα πέθαινε στην παγωμένη Αρκτική. Στις 10 και μισή το βράδυ με αφάνταστους πόνους αποφάσισε να κάνει κάτι που ποτέ δεν είχε γίνει. Να χειρουργήσει ο ίδιος τον εαυτό του!!! Στο ιατρείο της βάσης, μαζί με έναν οδηγό και έναν μετεωρολόγο για βοηθούς ο Ρογκόζοφ θα έγραφε ιστορία.

Ο οδηγός κρατούσε ένα μεγάλο καθρέπτη και ο μετεωρολόγος, είχε τον ρόλο του εργαλειοδότη. Ο Ρογκόζοφ ξάπλωσε σε μια ημι επικλινή θέση, γύρισε λίγο προς τα αριστερά και έβλεπε από τον καθρέπτη που του κρατούσε ο οδηγός την περιοχή της κοιλιάς του, όπου ο ίδιος θα χειρουργούσε. Με ένα διάλυμα 0,5% νοβοκαίνης έκανε τοπική αναισθησία του κοιλιακού τοιχώματος και μετά με το νυστέρι άνοιξε μια τομή 10 εκατοστών. Με τη βοήθεια του καθρέπτη έφτασε στο επικίνδυνο σημείο και εξήγησε στους 2 βοηθούς του πως να το καθαρίσουν και τι αντιβιοτικά να ρίξουν επάνω. Κατά τη διάρκεια της επέμβασης ο Ρογκόζοφ, συχνά πυκνά “έσβηνε” και έχανε τις αισθήσεις του, ενώ και η ναυτία δεν τον άφηνε. Αναγκαζόταν να σταματάει κάθε 10 λεπτά για να πάρει ανάσες.
Η επέμβαση τελείωσε μια ώρα μετά τα μεσάνυχτα και ο εξαντλημένος χειρουργός κοιμήθηκε αμέσως. Μετά από μια σύντομη περίοδο μετεγχειρητικής αδυναμίας, τα σημάδια της περιτονίτιδας εξαφανίστηκαν. Ο πυρετός έπεσε και μετά από 5 ημέρες ο Ρογκόζοφ, σηκώθηκε και περπατούσε κανονικά. Σε 2 εβδομάδες ανέλαβε πάλι τα καθήκοντα του στη βάση.

Μετά από μήνες επέστρεψε στο Λένινγκραντ (σημερινή Αγία Πετρούπολη) και τιμήθηκε με το παράσημο του Τάγματος του Ερυθρού Λάβαρου, το οποίο διδόταν σε επιφανείς επιστήμονες. Από το 1986 μέχρι το 2000, διετέλεσε επικεφαλής του τμήματος χειρουργικής στο Ινστιτούτο Ερευνών της Αγίας Πετρούπολης για τον πνεύμονα και τη φυματίωση. Τον Σεπτέμβριο του 2000 σε ηλικία 66 ετών ο Ρογκόζοβ πέθανε από καρκίνο του πνεύμονα.

Πηγή

΄΄Η μοναστική ζωή είναι έρωτας΄΄

Η μονή Χρυσοπηγής (Ζωοδόχος Πηγή), καθώς μπαίνουμε στα Χανιά, είναι αναμφίβολα ένα από τα σημαντικότερα σύγχρονα μοναστήρια της Κρήτης. Εκτός από το πολυδιάστατο έργο της (δείγματα θα δείτε παρακάτω) πραγματοποιεί εξαιρετικές εκδόσεις σε πολλές γλώσσες, μεταξύ των οποίων και το κλασικό αυτοβιογραφικό βιβλίο του ΓέρονταΠορφύριου (εδώ), που προέκυψε από συνεντεύξεις που του πήραν οι μοναχές. Επίσης πανέμορφα παιδικά βιβλία, εικονογραφημένα από τις μοναχές, που είναι άριστες αγιογράφοι.
Αδελφές της μονής αγιογράφησαν τον ιερό ναό του αγ. Ανδρέα στο Ντύσσελντορφ της Γερμανίας (ορθόδοξος καθεδρικός ναός της πόλης) και οι αγιογραφίες τους εκδόθηκαν σχολιασμένες από το ναό.
Ο Θεός να ευλογεί το δρόμο και τον αγώνα τους. Ομοίως και το Σταύρο Θεοδωράκη, για το σεβασμό του στον ορθόδοξο μοναχισμό, άσχετα τι πιστεύει ο ίδιος (που δεν το ξέρω).

Η ηγουμένη Θεοξένη, της Μονής Παναγίας Χρυσοπηγής Χανίων Κρήτης, συζητάει με τον δημοσιογράφο Σταύρο Θεοδωράκη -στα πλαίσια της εκπομπής του "Οι άλλοι πρωταγωνιστές". 


 

"Ήταν Σάββατο ξημέρωμα όταν έφτασα. Έβρεχε, ήταν σχεδόν σκοτάδι και οι μοναχές με προσπερνούσαν σαν να μην υπήρχα.
Ή μάλλον με προσπερνούσαν γιατί υπήρχα.
Βιαστικά βήματα, σκυμμένο κεφάλι. Στην εκκλησία διάβαζαν με το φως το κεριών.
Σε λίγο θα σκόρπιζαν στα διακονήματα. Κάποιες στα μελίσσια, άλλες στις μανταρινιές, πέντε-έξι στην τυποποίηση του λαδιού, δυο να ταΐζουν τις κότες. Η Θεοφήμη και η Θεοφόρα θα έφευγαν με το μεγάλο τζιπ για τον Ναό του Πέτρου και Παύλου στο κέντρο των Χανίων. Με μια σακούλα πινέλα και χρώματα «δροσερά». Η ηγουμένη Θεοξένη στη μεγάλη αυλή κατηύθυνε τη ζωή σαν στρατηγός στη μάχη.
«Πολυμήχανη και πανταχού παρούσα» μού την είχαν περιγράψει.
Το μοναστήρι στα χρόνια της μεγάλωσε πολύ, σε εκτάσεις, σε μοναχές, σε απήχηση. Γυναίκες εκδρομείς έκαναν ουρές για να της σφίξουν το χέρι.
«Σε δέκα λεπτά θα έρθει κοντά σας», μου είπε η Μαρία, δόκιμη μοναχή με μεταπτυχιακό στο Πολυτεχνείο. 

-Για ποιο πράγμα προσευχόσασταν μικρή; 
-Δεν ξέρω αν μπορείτε να το καταλάβετε, αλλά από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, αισθανόμουν τη χαρά της αφιέρωσης στον Χριστό.
-Μεγαλώσατε σε θρησκευτικό περιβάλλον; 
- Όχι, δεν μεγάλωσα σε τέτοια οικογένεια. Δεκατεσσάρων χρόνων όμως πήγα στην Τήνο και συγκλονίστηκα με τον βίο της Οσίας Πελαγίας. Και τότε για πρώτη φορά στη ζωή μου σκέφτηκα ότι έτσι ήθελα να ζήσω. Μετά, όταν σπούδαζα, έβλεπα τους φίλους μου που προσπαθούσαν να αγαπήσουν άλλους ανθρώπους και εγώ ήθελα να αγαπήσω πιο πολύ τον Χριστό.
 
-Πώς ήρθατε στη Χρυσοπηγή; 
- Ήμασταν πολύ νέες και θέλαμε να πάμε σε ένα ερειπωμένο μοναστήρι και να το αναστηλώσουμε. Να ξεκινήσουμε από το μηδέν. Κι έτσι ήρθαμε εδώ στα ερείπια. Ήταν ένα περίεργο τόλμημα για εκείνη την εποχή. Ερείπια και ένας μοναχός... Ναι, εδώ ήταν πάντα ένα μοναστήρι ανδρικό. Ούτε στην Τουρκοκρατία δεν σταμάτησε. Με τη γερμανική κατοχή όμως ήρθε το τέλος, γιατί το επέλεξε ο Γερμανός διοικητής και έδιωξε τους πατέρες της Μονής.
-Και μέσα σε μερικές δεκαετίες καταφέρατε να κάνετε ένα μοναστήρι με πολλές μοναχές και βιολογικές καλλιέργειες. 
-Πρώτον, δεν το κάναμε εμείς, το έκανε η Παναγία.
-Βάλατε κι εσείς λίγο το χέρι σας. 
-Εντάξει, αλλά ήταν πολύ δυνατή η παρουσία της Παναγίας Χρυσοπηγής. Και βέβαια το έκανε η μακαριστή γερόντισσα Θεοσέμνη. Αυτή είχε την τόλμη, την αγάπη, την εργατικότητα. Αυτή στερέωσε τη Χρυσοπηγή και ενέπνευσε τις δύο πρώτες αδελφές που την ακολουθήσαμε. Τώρα, το άλλο που μου είπατε- και τα λουλούδια που βλέπετε εδώ με βιολογικό τρόπο τα καλλιεργούμε. Δεν χρησιμοποιούμε πουθενά τίποτα χημικό. Αλλά αυτό έγινε αβίαστα, γιατί έτσι αισθανόμασταν ότι πρέπει να ζούμε στο μοναστήρι.
-Ναι, αλλά κάποιος σας το δίδαξε. 
-Τότε που ξεκινήσαμε δεν υπήρχαν μέθοδοι βιολογικής γεωργίας. Τρέξαμε στα χωριά να βρούμε παππούδες, να δούμε πώς καλλιεργούσαν τη γη. Και τώρα τα χωράφια τα καλλιεργούν οι μοναχές.Οι περισσότερες εκ των οποίων είναι μορφωμένες. Μα πολλά μοναστήρια που ανθίζουν στην Ελλάδα έχουν νέες μοναχές, που εργάζονται, που κάνουν διακονήματα. Τα παλιά χρόνια, ευσεβείς οικογένειες έδειχναν στα παιδιά τους τον δρόμο του Θεού, σήμερα αυτά έχουν εκλείψει. Οπότε, αν συναντήσει κανείς αυτό το κάλεσμα, θα είναι στην ηλικία που σπουδάζει, που ψάχνει... 

 

-Ο περισσότερος κόσμος έχει την εντύπωση ότι στα μοναστήρια καταφεύγουν άνθρωποι οι οποίοι έχουν αποτυχίες στην προσωπική τους ζωή. 
-Αυτό είναι τελείως λάθος... Άνθρωπος που έχει απογοήτευση δεν μπορεί να σταθεί στο μοναστήρι ούτε ένα 24ωρο. Μπορεί να έρθει να παρηγορηθεί, αλλά δεν μπορεί να μείνει. Είναι δύσκολη η καλογερική. Πρέπει να έχεις χαρά, αισιοδοξία... Καμιά φορά μια κοπέλα περνάει μια δοκιμασία και λέει να ΄ρθω να κάτσω 15 μέρες και της λέω κάτσε ένα Σαββατοκύριακο, δεν μπορείς παραπάνω.
-Μα είναι χαρά η μοναστηριακή ζωή; 
-Παράδεισος είναι το μοναστήρι. Είναι ο παράδεισος στη γη. Μπορεί να σας φαίνεται λίγο καλλωπισμένο, αλλά είναι η πραγματικότητα.
 
-Μπορεί να υπάρχει παράδεισος όμως αν δεν υπάρχει ένας σύντροφος; Ένας άλλος άνθρωπος στο πλευρό του κάθε ανθρώπου; 
- Αυτός ο άνθρωπος για μας είναι ο Χριστός. Έχουμε ακολουθήσει με ζήλο ερωτικό το πρόσωπο του Χριστού. Η μοναχική ζωή είναι ένας έρωτας αλλά δεν μπορεί κανείς να τον καταλάβει, αν δεν τον νιώσει. Όπως εγώ δεν μπορώ να αισθανθώ πώς αισθάνεστε για έναν άνθρωπο. Δεν μπορώ να σας το μεταδώσω με λόγια. Ο μόνος τρόπος για να το καταλάβετε είναι να δείτε τη χαρά και τη δημιουργία των αδελφών. Άνθρωπος ανέραστος δεν μπορεί να δημιουργεί και να έχει χαρά. Αυτό μόνο μπορώ να σας πω.

-Ναι, άλλος είναι ο τρόπος που καταλαβαίνουν οι άνθρωποι την αγάπη και άλλος ο τρόπος της Εκκλησίας. 
-Σήμερα είδατε πόσο εφήμερες και επιδερμικές είναι οι σχέσεις των ανθρώπων. Η αγάπη όμως είναι ένα θυσιαστικό γεγονός. Οι άνθρωποι στις συζυγικές, στις ερωτικές σχέσεις τους δεν αγαπούν θυσιαστικά, αγαπούν εγωιστικά. Γι΄ αυτό έχουμε όλα αυτά τα διαζύγια, τις διαλύσεις, τη μοναξιά.
 
-Ποιες είναι οι κοπέλες που έρχονται στο μοναστήρι; Τι τις απασχολεί; 
-Είναι κοπέλες οι οποίες έχουν αυτήν την κλίση. Αυτή η υπαρξιακή τους αναζήτηση όμως πρέπει να δοκιμαστεί. Και δοκιμάζεται έξω στον κόσμο, όχι στο μοναστήρι. Λέμε στις νέες κοπέλες "διάβασε, ζήσε με συνέπεια, δούλεψε, έλα στις λειτουργίες".
-Προβλήματα με τις οικογένειες έχετε; 
-Γενικώς δεν έχουμε προβλήματα. Πρώτον, γιατί δεν παίρνουμε για δόκιμες πολύ μικρές κοπέλες. Όταν έρθει μια νεαρή κοπέλα, θα της πούμε «τελείωσε τις σπουδές σου, αυτό θα σε ωριμάσει». Οπότε μέσα σ΄ αυτήν την περίοδο και οι γονείς κατανοούν τη σοβαρότητα της αποφάσεώς της. Και τελικά και οι πιο άσχετοι με την Εκκλησία γονείς, όταν δουν ότι το παιδί τους έχει χαρά και ισορροπία, συγκατατίθενται. Το παίρνουν απόφαση δηλαδή και δεν συνεχίζουν να αντιδρούν. Ναι, και έχουμε πολλούς πατεράδες και μητέρες που βοηθάνε το μοναστήρι. Άνθρωποι που κάποτε για το παιδί τους είχαν άλλα όνειρα- υπάρχει και αυτή η προκατάληψη, ότι στο μοναστήρι χάνονται τα προσόντα του ανθρώπου. Μετά βλέπουν οι γονείς ότι το παιδί τους δημιουργεί και χαίρονται.
 
-Τι απαγορεύετε στις μοναχές σας; 
-Τίποτα.
-Να γελούν; -Δεν απαγορεύεται να γελούν, εξάλλου το νόημα είναι να μην απαγορεύεις. Στο μοναστήρι ισχύει αυτό που ισχύει στην παιδαγωγική. Τα παιδιά δεν πρέπει να τα τιμωρούμε. Πρέπει να τα μαθαίνουμε να ζουν σωστά. Οι νεώτερες μαθαίνουν από τις μεγαλύτερες πώς να πορεύονται, πώς να ζουν την έννοια της καταλλαγής [=συμφιλίωσης, ενότητας] μέσα στην αδελφότητα.
-Δεν είναι όμως αποκομμένες από τον κόσμο; Από τη διεθνή πραγματικότητα; Απαγορεύετε να διαβάζουν εφημερίδες, βιβλία που δεν έχετε εγκρίνει... 
- Κατ΄ αρχήν δεν απαγορεύεται, απλώς δεν είναι επιθυμητό. Οι μοναχές έχουν να κάνουν πολύ σημαντικότερα πράγματα. Για να είσαι ενημερωμένος όμως, δεν χρειάζεται να ξέρεις τη λεπτομέρεια των γεγονότων. Η μακαριστή γερόντισσα Θεοσέμνη ήταν ο καταπληκτικότερος πολιτικός αναλυτής. Δεν παρακολουθούσε τηλεόραση ούτε διάβαζε εφημερίδες.
 
-Ισχύει ότι η ηγουμένη έχει δικαίωμα ζωής και θανάτου πάνω στις μοναχές; 
- Όχι. Τι πάει να πει δικαιώματα ζωής και θανάτου. Δικαίωμα ζωής και θανάτου έχει μόνο ο Θεός, κ. Θεοδωράκη.
-Ναι, μέσω της ηγουμένης ή του ηγουμένου... 
- Όχι, αυτό είναι λάθος. Υπάρχει η έννοια της υπακοής στον ηγούμενο. Της απόλυτης υπακοής, αλλά είναι ένας άνθρωπος τον οποίο έχουν εμπιστευτεί. Και αυτό δοκιμάζεται κάθε μέρα στη ζωή της Εκκλησίας.
-Τι εννοείτε; Ότι αν πάρετε λάθος αποφάσεις, η κοινότητα θα αντιδράσει; 
-Αν δεν αξίζεις, η αδελφότητα θα αποσύρει την εμπιστοσύνη της. Η εμπιστοσύνη είναι αυτή που φέρνει την απόλυτη εξουσία. Η ηγουμένη ακούει, αφουγκράζεται, αποφασίζει. Αυτό είναι το διακόνημά της, να είναι σε απόλυτη επικοινωνία με όλη την κοινότητα.

«Στον θάνατο ανοίγεις μια πόρτα και περνάς μιαν άλλη» 
  
 

"Είμαι επιφυλακτική προς εκείνους που γνωρίζουν πολύ καλά τι θέλει ο Θεός, γιατί παρατηρώ πως συμπίπτει πάντα με τις δικές τους επιθυμίες", έχει γράψει μια Αμερικανίδα φεμινίστρια.
Έτσι επιφυλακτικός πλησίασα και εγώ το γυναικείο μοναστήρι της Χρυσοπηγής στα Χανιά.
Όπως επιφυλακτικός μπήκα πέρυσι στο Άγιον Όρος.
Αυτήν τη φορά όμως ένιωσα και μια αμηχανία. Απέναντί μου είχα μόνο γυναίκες. Δεν έπρεπε να τις πλησιάζω πολύ, έπρεπε να είχαν την ευλογία της ηγουμένης για να μου μιλήσουν. Και μετά υπήρξαν κάποιες πόρτες που δεν άνοιξαν ποτέ.
Από τις 40 μοναχές της Χρυσοπηγής θα πρέπει να είδα τελικά τις 20. Οι υπόλοιπες έμειναν σκιές. 

Βιολογικές καλλιέργειες, αγιογραφίες, αξιοποίηση του δάσους, βοήθεια σε φτωχές οικογένειες: 
-Αν έλειπε η προσευχή,θα μπορούσατε να είσθε η πρόεδρος μιας μη κυβερνητικής οργάνωσης. 
- Κάνετε λάθος. Οι μοναχοί -όλους τους αιώνες- έτσι ζούσαν. Τον 6ο και τον 7ο αιώνα, όταν δεν υπήρχαν ξενοδοχεία, οι περιηγητές και καροτσέρηδες έμεναν στους ξενώνες των μοναστηριών. Και τότε είχαν 24ωρα ολόκληρα ανοιχτές τις πόρτες. Ο ρόλος μιας μοναχής είναι ο ίδιος, όπως ήταν πριν από δυο χιλιάδες χρόνια.
-Ποιός δηλαδή; 
- Να μεταδίδει στους ανθρώπους την έννοια της υπέρβασης του θανάτου. Οι άνθρωποι σήμερα φοβούνται τρομακτικά τον θάνατο. Και αυτή η ιδέα της καύσης των νεκρών ξεκινάει από το ότι θέλουμε να εξαφανίσουμε ό,τι έχει σχέση με τον θάνατο. Ο άνθρωπος θέλει να έχει εφήμερη ζωή γι΄ αυτό και ζει με τέτοιο ειδωλολατρικό τρόπο, γιατί δεν θέλει να σκεφτεί την αιωνιότητα.
-Και είδατε προχτές στο Μέγαρο Μουσικής τι έγινε όταν ήρθε ο διάσημος ψυχαναλυτής. Ο Γιάλομ. 
-Ναι, πήγανε τέσσερις χιλιάδες άνθρωποι, αν είναι δυνατόν, για να ακούσουνε έναν άνθρωπο να τους πει ότι η ψυχή είναι θνητή.
Ε, το ακριβώς αντίθετο λέει το μοναστήρι. Λέει ότι η ζωή μας είναι αιώνια. «Ανοίγει μια πόρτα» λέει ο γέροντας Πορφύριος «και περνάς σε μιαν άλλη».
Όταν η γερόντισσα, η κεκοιμημένη Θεοσέμνη, εκοιμήθηκε, αισθανθήκαμε σα να μην έφυγε. Έφερναν άνθρωποι τα μωρά τους και τα ακουμπούσανε πάνω στο σκήνωμά της. Έχετε δει μωρά να τα ακουμπάνε στους πεθαμένους; Εγώ πάντως δεν το είχα ξαναδεί.
 
-Εντάξει,πάντα υπάρχουν άνθρωποι που προσπαθούν να πιαστούν από κάπου. 
- Μα αισθανόντουσαν οι άνθρωποι ότι ήτανε ζωντανός άγιος. Και βάζαν το μωρό τους να πάρει ευλογία. Η δε κεκοιμημένη γερόντισσα ήτανε ζωντανή. Μπορεί να ακουστεί σαν παραμύθι αλλά ανέπνεε. Πέρασε τη φθορά της ασθένειας του καρκίνου και όταν έφτασε το σκήνωμά της στο φέρετρο, ήτανε σαν να ήτανε νέα και ζωντανή. Σαν να μην έχει περάσει ασθένεια. Καταλαβαίνετε τι σας λέω; Κάποιοι είπαν «μα, μακιγιάρουν τους νεκρούς;». Τέτοια ήτανε η ομορφιά και το κλέος της μορφής της.
- Ώς πού θέλετε να φτάσετε; 
-Τι εννοείτε;
-Χτίζετε, καλλιεργείτε, παράγετε, εκ-παιδεύετε νέες μοναχές. Ποιος είναι ο στόχος σας; 
- Ο στόχος μου είναι μόνο να γίνει το θέλημα του Θεού

Πηγή

Μια σπουδαία γυναίκα στην τουρκική Εθνοσυνέλευση

Η φωτογραφία στη Monde ήταν σοκαριστική: μια νέα γυναίκα, καθισμένη στην αναπηρική καρέκλα, με ένα πρόσθετο μέλος δίπλα στην ωραία της γαμπίτσα κι ένα κίτρινο χέρι να κρέμεται απ΄ την ίδια μεριά, χαμογελά στον φακό.

Στην αρχή θαύμασα, νομίζοντας ότι η γυναίκα πήγε κόντρα στις εντυπώσεις και φόρεσε τη φούστα της, επειδή αυτό επιθύμησε – ήμουν μακριά νυχτωμένη.

Η είδηση ήταν ακριβώς αντίστροφη: η συγκεκριμένη, ως γυναίκα-βουλευτής της τουρκικής Εθνοσυνέλευσης, ήταν υποχρεωμένη να φορά φούστα κι έπειτα από δυο χρόνων αγώνα για να της επιτραπεί να φορέσει παντελόνι, τελικά δικαιώθηκε…

Πάμε, λοιπόν, πάλι απ΄ την αρχή: Η Σαφάκ Παβέι είναι μια σπουδαία γυναίκα – 37 χρονών, κόρη γνωστών τούρκων διανοουμένων, στα 18 της χρόνια πήγε μαζί με τον άντρα της στη Ζυρίχη να σπουδάσουν τέχνη και κινηματογράφο. Εκεί, σε ένα σιδηροδρομικό ατύχημα, έχασε το αριστερό της χέρι και το αριστερό της πόδι. Η σοβαρή αυτή αναπηρία δεν εμπόδισε τις σπουδές της -τις συνέχισε στη Βρετανία και στο LSE- επηρέασε όμως το περιεχόμενό τους. Η Παβέι ασχολήθηκε έκτοτε, από διάφορες θέσεις του ΟΗΕ, με θέματα μειονοτήτων- προσφύγων, ανθρωπίνων δικαιωμάτων, αναπτυξιακής βοήθειας, θέματα δικαιωμάτων των παιδιών, γυναικείας ισότητας- στις υπό ανάπτυξη περιοχές της Βόρειας Αφρικής και της Μέσης Ανατολής.

Φυσικά, η Σαφάκ Παβέι έγινε ιδρυτικό μέλος της ομάδας υποστήριξης του ΟΗΕ για τα δικαιώματα των ανθρώπων με αναπηρίες. Εξίσου φυσικά, η Σαφάκ Παβέι έγραψε ένα βιβλίο με τον εύγλωττο τίτλο «Πλατφόρμα Νο 13», όπου περιγράφει την εμπειρία της από το σιδηροδρομικό ατύχημα και το οποίο έγινε μπεστ σέλερ στην Τουρκία.

Έπειτα από 15 χρόνια ζωής στο εξωτερικό, η γενναία αυτή γυναίκα αποφάσισε να επιστρέψει στην πατρίδα της, έβαλε υποψηφιότητα με το αντιπολιτευτικό Ρεπουμπλικανικό Λαϊκό Κόμμα και εξελέγη βουλευτής Κων/πολης. Τότε, λοιπόν, ανακάλυψε ότι απαγορεύεται ρητά στις γυναίκες να φορούν παντελόνι στους χώρους της Εθνοσυνέλευσης.

Στο εύλογο αίτημά της να γίνει μια εξαίρεση, προκειμένου να μπορεί να καλύψει το πρόσθετο μέλος, η απάντηση ήταν αρνητική, διότι ο κανόνας απαιτούσε αναθεώρηση του Κανονισμού της Βουλής. Έπειτα από δυο χρόνια επίμονης υπενθύμισης, το άρθρο 56 του Κανονισμού της Εθνοσυνέλευσης άλλαξε τις προάλλες και, πλέον, οι γυναίκες θα μπορούν να φορούν παντελόνι μέσα στη Βουλή.

Οι γυναίκες της γενιάς μου ασφαλώς θα θυμούνται την «Πολυάννα και το παιχνίδι της χαράς», όπου η Πολυάννα (υγιής και αρτιμελής) ξαφνιάστηκε δυσάρεστα όταν έλαβε ως δώρο Χριστουγέννων μια πατερίτσα. Έμαθε όμως να χαίρεται και να εκτιμά το δώρο της, ακριβώς επειδή δεν το χρειαζόταν. Αυτό θυμήθηκα διαβάζοντας την είδηση και σκέφτηκα να το συμμεριστώ μαζί σας, για τις μέρες που είμαστε απλώς άκεφες…

Πηγή

Ο ταχύτατος ζωγράφος τελικά… έχει ταλέντο!

Ο Αμερικανός που πρωταγωνιστεί στο ακόλουθο βίντεο δηλώνει «ένας πολύ γρήγορος ζωγράφος, που μέσα σε λίγα λεπτά δημιουργεί έργα τέχνης». Με αυτόν το χαρακτηρισμό ο D. Westry συμμετέχει σε talent show ταλέντων, όπου καλέιται να ζωγραφίσει ό,τι επιθυμεί μπροστά στην κριτική επιτροπή, που παρακολουθεί με έκπληξη ότι η δημιουργία του νεαρού ζωγράφου δεν βγάζει νόημα ή είναι εντελώς αφηρημένη. Τουλάχιστον μέχρι την ολοκλήρωσή της, γιατί μετά όλα είναι ξεκάθαρα. Και το έργο του πραγματικά αξίζει πολλά χειροκροτήματα…

Το «Σπίτι της Μαρίας», για άγαμες, εγκυμονούσες, και ανύπαντρες μητέρες!

Τη δική τους «Κιβωτό» βρίσκουν οι άγαμες εγκυμονούσες κοπέλες και οι ανύπαντρες μητέρες, που θέλουν να επανακάμψουν από την προδοσία και την εγκατάλειψη των συντρόφων τους, στον ξενώνα υποδοχής και προστασίας του Ορθόδοξου Εκκλησιαστικού Ιδρύματος «Ο Ευαγγελιστής Μάρκος», που βρίσκεται στην περιοχή της Θέρμης, στη Θεσσαλονίκη.

Ο ιερέας Κωνσταντίνος Πλευράκης, και η σύζυγος του, Στέλλα, εδώ και χρόνια,απλώνουν προστατευτικά τις «φτερούγες» τους γύρω από γυναίκες που είναι μόνες και αναζητούν ένα σπίτι για να γεννήσουν τα παιδιά τους, σ’ αυτές που θέλουν ένα πιάτο φαγητό, αλλά και ψυχολογική υποστήριξη.

Όλα ξεκίνησαν το 1984, όταν δύο άγαμες μητέρες ζήτησαν τη βοήθεια του ιερέα, καθώς δεν είχαν πού αλλού να απευθυνθούν.

Τότε, αυτός αποφάσισε να τις φιλοξενήσει, μαζί με τα παιδιά τους, στο σπίτι του: σ’ ένα σαλόνι κι ένα δωμάτιο.

Επειδή, όμως, η ανάγκη για βοήθεια ήταν μεγαλύτερη, πήρε την απόφαση να πουλήσει το σπίτι, στο οποίο έμενε με την πρεσβυτέρα, στη Θεσσαλονίκη, και να φτιάξουν τον εκκλησιαστικό αυτό ξενώνα, στη Θέρμη.

Το «Σπίτι της Μαρίας», όπως ονομάζεται, μπορεί να φιλοξενήσει έως εφτά ( 7 ) γυναίκες, για όσο χρονικό διάστημα χρειαστεί, ώσπου να γεννήσουν και να μεγαλώσουν τα παιδιά τους.

«Ο χριστιανισμός είναι αγάπη. Δεν μπορείς να μιλάς για χριστιανισμό και να νοιάζεσαι για τα αγαθά. Γι’ αυτό κι εμείς, με δικά μας χρήματα και για να εκπληρώσουμε ένα παλιό μας τάμα, φτιάξαμε την εκκλησία και τον ξενώνα, τα οποία και ανήκουν στην Ιερά Μητρόπολη Κασσανδρείας», δήλωσε στο ΑΠΕ- ΜΠΕ ο πατέρας Πλευράκης.

Όλα αυτά τα χρόνια, από το συγκεκριμένο χώρο έχουν περάσει και έχουν ζητήσει βοήθεια περίπου 250 γυναίκες, από 16 έως 50 ετών, ορισμένες μαζί με τα παιδιά τους. Στέγη βρήκαν όχι μόνο Ελληνίδες, αλλά και αλλοδαπές:

«Δεν μας ενδιαφέρει- μας είπε ο ιερέας- από ποια χώρα είναι και σε ποιον Θεό πιστεύει η κάθε γυναίκα. Εμείς θέλουμε να τις βοηθήσουμε. Έχουμε στηρίξει και μουσουλμάνες και καθολικές. Για εμάς, όλοι οι άνθρωποι είναι ίδιοι».

Πηγή

Τρίτοι σε μακροζωία στην Ευρώπη οι Έλληνες!

Το τρίτο υψηλότερο ποσοστό μακροζωίας και υγείας έχουν οι Έλληνες μεταξύ των χωρών-μελών της ΕΕ, με το προσδόκιμο υγιούς βίου, να φτάνει στα 66,9 έτη για τις γυναίκες και στα 66,4 έτη για τους άνδρες, σύμφωνα με τα στοιχεία που έδωσε στη δημοσιότητα η Eurostat.

Τα στοιχεία της Ευρωπαϊκής Στατιστικής Αρχής έχουν βασιστεί σε μετρήσεις που έγιναν το 2011.

Συγκεκριμένα, οι Ελληνίδες που γεννήθηκαν το 2011 εκτιμάται ότι δεν θα αντιμετωπίσουν κάποιο σοβαρό πρόβλημα υγείας μέχρι να αγγίξουν τα 67 (66,9 έτη), επίδοση που ξεπερνούν μόνο η Μάλτα με 70,7 έτη και η Σουηδία με 70,2 έτη, ενώ οριακά πίσω ακολουθούν οι Ιρλανδέζες με 66,8 έτη.

Οι Έλληνες που γεννήθηκαν το 2011 αντίστοιχα εκτιμάται ότι θα ζήσουν υγιώς 66,4 έτη, ενώ τους ξεπερνούν μόνο οι Σουηδοί με τα 71,1 έτη και οι Μαλτέζοι με 70,3 έτη.

Οι διαφορές της Ελλάδας της κρίσης σε σχέση με τη Γερμανία της ανάπτυξης είναι εντυπωσιακή, καθώς οι Γερμανίδες αναμένουν σήμερα 8,2 έτη λιγότερα χωρίς προβλήματα υγείας (58,7) ενώ οι Γερμανοί 8,5 χρόνια λιγότερα (57,9).

Στο ναδίρ των περισσότερων κατηγοριών βρίσκονται Σλοβακία και Σλοβενία.

Πηγή

"Προορισμός LXS" στην Λήμνο

 

Όταν ένα ποτό στο κέντρο της Αθήνας σε στέλνει ένα ταξίδι σε ένα από τα πιο ωραία ελληνικά νησιά.

Από την Έλενα Μπουζαλά

Πήγα για ποτό στην πλατεία Αγίας Ειρήνης, αλλά για πολύ ώρα πήγα κι ένα ταξίδι... Στη Λήμνο. Τα κατάφερε να με πάρει, από την ωραιοτάτη πλατεία βεβαίως βεβαίως, μια παρέα. Οι "Λημνιοί εν Δράσει", ο Σύλλογος Απόδημων Λημνιών και Φίλων της Λήμνου, οι οποίοι διοργανώνουν μια υπαίθρια έκθεση φωτογραφίας με τίτλο: "Προορισμός LXS", όπου LXS, τα διεθνή διακριτικά του Αερολιμένα της Λήμνου "Ηφαιστος".

Εκτός από τις φωτογραφίες, που μου άρεσαν πολύ, συγκηνητική ήταν η προσπάθεια όλων αυτών των νέων Λημνιών να είναι μαζί για μερικές μέρες, να δείξουν το νησί τους, να προσφέρουν παραδοσιακές λιχουδιές (τρομερό το τυρί με τα παξιμαδάκια) να προσπαθήσουν, όπως είναι και ο σκοπός της έκθεσης εξάλλου, να μπορέσει η Λήμνος να αντιμετωπίσει εναλλακτικά, και δραστικά, την κρίση που πλήττει το νησί, όπως και την υπόλοιπη χώρα, αλλά και να ξεφύγει από τετριμμένα, όπως η απλή απαρίθμηση προβλημάτων τοπικών κοινωνιών.

Σκοπός της έκθεσης είναι να μπορέσει η Λήμνος να αντιμετωπίσει εναλλακτικά την κρίση και να ξεφύγει από τετριμμένα, όπως η απαρίθμηση προβλημάτων

Το θέμα είναι της έκθεσης είναι: "Η Λήμνος στα μάτια μου" καθώς οι 70 φωτογράφοι που μετέχουν, επαγγελματίες και ερασιτέχνες με καταγωγή από Λήμνο, ή απλοί φίλοι του νησιού, με 700 και πλέον εικόνες κλήθηκαν να παρουσιάσουν την παράδοση, τον πολιτισμό, το τοπίο του νησιού, κόντρα στα στερεότυπα. Με την πολύτιμη συμβολή εθελοντών και την υποστήριξη του Δήμου Λήμνου, η έκθεση πραγματοποιείται στην πλατεία Αγίας Ειρήνης στην Αθήνα από τις 19 ως τις 27 Απριλίου. Τις καθημερινές θα λειτουργεί από τις 17:00 το απόγευμα ως τις 23:00 το βράδυ και το Σαββατοκύριακο από τις 14:00 το μεσημέρι ως τις 23:00 το βράδυ.

Το Πάσχα στη Λήμνο

Το σίγουρο είναι ότι στο νησί των "Λημνιοί εν Δράσει" δεν πρόκειται να κοιτάξετε το ρολόι, δεν θα πεινάσετε και θα κάνετε μπάνιο σε παραλίες γαλάζιες και καθαρές. Ακόμα κι αν δεν είστε σίγουροι, εκείνοι σας προσκαλούν να κάτσετε να πιείτε ένα ουζάκι και θα τα βρείτε...

Πώς μπορείτε να πάτε;

Από την Θεσσαλονίκη θα προσγειωθείτε σε 35 λεπτά και από την Αθήνα σε 45. Το αεροδρόμιο εξυπηρετεί charter από οποιαδήποτε γωνιά του κόσμου. Από Θεσσαλονίκη, Καβάλα και Λαύριο με καράβι.

Πού να μείνετε;

Ξενοδοχεία αλλά και ενοικιαζόμενα δωμάτια μπορείτε να βρείτε τόσο στην πρωτεύουσα της Λήμνου, τη Μύρινα όσο και στους υπόλοιπους οικισμούς. Παραθαλάσσια, αλλά και μέσα στον οικισμό για όλα τα γούστα και όλες τις τσέπες.

Πού θα πρέπει να πάτε, όσον αφορά στην ιστορία του νησιού;

Στον Αρχαιολογικό Χώρο της Ηφαιστίας, στην μεγαλύτερη και αρχαιότερη πόλη της Λήμνου, όπου οι ανασκαφές έφεραν στο φως ιερό αφιερωμένο στη Μεγάλη Θεά Λήμνο, νεκροπόλεις, λουτρά, θέατρο της ελληνιστικής περιόδου, στο Καβείριο, όπου βρίσκεται και η Σπηλιά του Φιλοκτήτη. Στη Μύρινα στο κάστρο της πόλης το οποίο καλύπτει έκταση 144 στρεμμάτων. Σε όλες τις εποχές αποτελούσε το ισχυρότερο φρούριο της Λήμνου γι' αυτό και η πόλη ονομαζόταν Κάστρο από τα ύστερα βυζαντινά χρόνια μέχρι και το 1955. Στο κάστρο υπάρχει μεγάλος πληθυσμός ελαφιών, τα "Dama dama", τα οποία ζουν εκεί ελεύθερα. Βορειοδυτικά του νησιού, συναντάται μια νότα "Σαχάρας". Οι Αμμοθίνες αποτελούν ένα εντυπωσιακό φαινόμενο αμμόλοφων, που καλύπτουν μία έκταση 70 στρεμμάτων. Στα Θέρμα υπάρχουν spa. Το νερό των Θέρμων αναβλύζει από δύο πηγές. Έρχεται από βάθος 1200 μέτρων κι έχει θερμοκρασία 42-44 βαθμών Κελσίου. Είναι ιαματικό και συνιστάται τόσο για λουτροθεραπεία, όσο και για ποσιμοθεραπεία. Εκεί λειτουργούσαν λουτρά από το 1548. Σήμερα το νερό της πηγής χρησιμοποιεί ται ως πόσιμο από τους κατοίκους της Λήμνου.

Πού να φάτε;

Στη Μύρινα σίγουρα θα κάνετε μία βόλτα από το λιμάνι, από την πλατεία Ελευθέριου Βενιζέλου (πλατεία ΚΤΕΛ), από το Ρωμέικο Γυαλό, αλλά και στους οικισμούς της Λήμνου θα μπορέσετε να βρείτε υπέροχο φαγητό, φρέσκα ψάρια και ντόπιο κρέας , αφού η Λήμνος είναι και κτηνοτροφική περιοχή.

Πού να διασκεδάσετε;

Η πλειοψηφία των bar, βρίσκονται στη Μύρινα. Μια βόλτα στο Ρωμέικο γυαλό και στο λιμάνι της πόλης είναι απαραίτητα.

Πού να κάνει μπάνιο αν ο καιρός το επιτρέψει;

Τα 260 χιλιόμετρα παραλίας κατατάσσουν τη Λήμνο στην τέταρτη θέση σε μήκος ακτών. Στη Μύρινα, με τα πόδια μπορείτε να πάτε στο Ρωμέικο Γιαλό, στα Ρηχά Νερά ή στη Νέα Μάδυτο.

Τι παραδοσιακό να δοκιμάσετε;

Τα φρέσκα ψάρια και όστρακα, το ντόπιο κρέας, νοστιμότατα τυριά: Καλαθάκι Λήμνου, Μελίχλωρο, θυμαρίσιο μέλι, φλωμάρια (τοπικές χυλοπίτες), τραχανάς, παξιμάδια, βουτήματα, κουλουράκια, βενιζελικά, λουκούμια, γλυκά κουταλιού, χαλβά, κρασί, ούζο και φυσικά την παραδοσιακή μαγειρίτσα, το σουβλιστό αρνί και κοκορέτσι.

Οι φωτογραφίες είναι από την έκθεση και από το Instagram, πάντα στο ίδιο θέμα.

Πηγή